Heb je er weleens aan gedacht je high tea op te luisteren met zoete sandwiches?

Ik zie de vraagtekens in je ogen: 'Hoezo? Bij een high tea horen toch alleen hartige sandwiches?'

Misschien. Maar wat is er tegen om af en toe eens iets anders-dan-anders te doen? Naast heerlijke hartige sandwiches beveel daarom ik ook zoete sandwiches aan!

Een voorbeeld? Krentenbroodsandwiches met Grand-Marnier-boter!

Toegegeven: een beetje gelijk heb je wel... Je serveert deze boterhammetjes niet bij de eerste - hartige - gang, maar bij de derde - zoete - gang. Een verrukkelijke aanvulling op je gebak en friandises. Gewoon een keer doen!

Tegen de draad in

Obstinaat, tegendraads, balorig, eigenwijs, recalcitrant.

Haha, nu denk je vast dat ik mijn synoniemenwoordenboek eens op zijn kop heb gezet en flink uitgeschud...

Maar nee hoor, zo is het niet. Het bovenstaande rijtje woorden omschrijft in wat voor bui ik laatst was. Zo af en toe heb ik dat.

Niet als persoon. Dat moet je niet denken. Als persoon ben ik natuurlijk heel meegaand, rustig, inschikkelijk, redelijk en welwillend... 😉

Culinaire balorigheid

Nee, als ik tegen de draad in ben, als ik de boel op zijn kop zet, dan doe ik dat niet met de héle boel. Ik beperk me altijd tot culinaire zaken. Heel gericht.

Wat ik dan doe? Ik neem een recept, een gerecht of een culinair concept. En daar ga ik aan trekken en duwen, een beetje balorig. Ik schop er eens tegen, ik schud het op, ontleed al zijn elementen afzonderlijk. Ik bekijk wat ik er goed/lekker/aantrekkelijk aan vind en wat me minder aanstaat. En ik probeer uit te puzzelen hoe ik het avontuurlijker kan maken.

Vaak gebeurt er daarna niets.

Maar soms ontstaat er uit al mijn bespiegelingen iets nieuws, iets niet zo gewoons, iets tegendraads.

Iets dat ik móet uitproberen, koken, bakken. Ondanks dat mijn omgeving er grote vraagtekens bij plaatst. En ondanks dat met name manlief me adviseert om 'het te laten rusten'. Recalcitrant als ik dan ben, duik ik toch de keuken in. En ik breng mijn idee in de praktijk.

'Eigenwijs, obstinaat'; ik hoor het mijn man zo zeggen.

Toegegeven

Maar als ik de keuken daarna weer uitkom, ja, dan moet ook hij vaak toegeven dat mijn wispelturigheid niet voor niets was. Schoorvoetend, in eerste instantie. Ik ben niet de enige die koppig is. Proeven trekt hem meestal wel over de befaamde streep. Hèhè...

High tea onder een vergrootglas

Ondertussen vind jij dat ik wel eens concreet mag worden, een voorbeeld mag geven? Fair enough, je hebt een punt!

Een tijd geleden legde ik het concept 'high tea' onder mijn virtuele vergrootglas. Ik stelde mijzelf, groot fan van de Britse cuppa met hapjes, een vraag: 'Wat vind jij nou precies zo aanlokkelijk aan een tea party?'

De voors en tegens van een high tea

Nou, om te beginnen al die verschillende gerechtjes om te proeven. En het feit dat ze in drie à vier, zeer uiteenlopende, gangen geserveerd worden - eerst hartig dan zoet.

De verleidelijkste hapjes vind ik misschien wel de heerlijk zoete scones. Of toch die aandoenlijke kleine hartige sandwiches. Of de cakejes, de taartjes, de chocolaatjes, de koekjes. Eigenlijk vind ik alles aan een high tea geweldig!

Maar ik realiseerde me ook: dat geldt niet voor iedereen. Ik hoor weleens van mensen dat met name de overdaad aan zoet hun een beetje tegenstaat.

High tea in een cocktail shaker

Hoe dan ook, ik schudde alle menu-elementen van de high tea plus de meningen van Jan en alleman hierover eens flink door elkaar. Alsof ze in een cocktail shaker zaten, zeg maar. Ik draaide de shaker open en...

Wat kwam eruit?

1. Een idee voor een compleet hartige high tea. Dat als eerste. Misschien herinner je je nog wel mijn blog hierover. Een aanrader!
2. En in het verlengde daarvan: hartige scones in plaats van de gangbare zoete (je vind een heel aantal recepten hiervoor elders op mijn blog). 
3. Nog zo'n afwijkende brainwave, nu juist wel voor de zoetekauwen: niet alleen hartige sandwiches, maar ook zoete! Sandwiches van brood. Of van koek, van cake. Mijn zoete sandwiches serveer ik als onderdeel van de laatste - zoete - high teagang. 

Zoete high tea sandwiches

De ideeën onder de punten 1 en 2 kwam je, zoals gezegd, al eerder tegen op mijn blog. Punt 3 behoeft nog wat meer uitwerking.

Ik vond - en vind - al die grappige driehoekige hartige sandwiches die bij een high tea horen altijd zo leuk, dat ik bedacht dat een tea nog leuker zou worden met ook één of meer porties zoete sandwiches.

En dan niet alleen sandwiches in de traditionele vorm, van brood met beleg. Maar ook schattige driehoekjes van koekjes met een lekker laagje ertussen. Of driehoekjes cake gevuld met crème, room, etc. Wat dacht je daarvan?

Niet té tegendraads om lekker te vinden, toch?!

Ideeën voor zoete high tea sandwiches van brood

Vandaag wil ik beginnen met de zoete broodsandwiches in de spotlight zetten. De koek- en cakesandwiches volgen in latere blogs.

Bij zoete sandwiches van brood moet je niet denken aan ordinaire boterhammen met hagelslag of jam van de buurtsuper. Nee, het mag wel iets eleganter voor een high tea, vind je niet?!

Ik dacht meer aan dunne witte sandwiches - uiteraard zonder korstjes - gevuld met - zelfgemaakte! - chocoladepasta (al dan niet met geroosterde hazelnoten). En dan in driehoekjes gesneden.

Of dezelfde witte sandwiches, maar dan met roomboter en grof gehakte luxe chocolade.

Een combinatie van honing-rumboter en gehakte geroosterde noten als beleg is ook verrukkelijk.

Vervang je de zachte witte boterhammetjes door toast, bestrijk ze dan eens met frisse orange curd of lemon curd.

High tea sandwiches van krentenbrood

In mijn recept van vandaag - je zag er hierboven al een foto van - leg ik je uit hoe je high tea sandwiches van krentenbrood maakt.

Even in het kort: je maakt daarvoor eerst een verrukkelijk, een beetje tipsy, botermengsel.

Een soort crème van roomboter, Grand Marnier en poedersuiker.

Daarmee besmeer je luchtig krenten- of rozijnenbrood. Korstjes eraf en in driehoekjes snijden; klaar!  

Dit zijn de zoete sandwiches die het vaakst verschijnen op mijn eigen high teatafel. Omdat ze zo verschrikkelijk lekker zijn. 

En dat zeg ik niet uit balorigheid. Proef ze maar, net als mijn man. En, ben je ook over de streep? 

Welkom in het kamp van de zoete-sandwich-lovers! 

High tea sandwiches van krentenbrood met Grand-Marnier-boter

Ingrediënten voor ±20 krentenbroodsandwiches:

• 1 krentenbrood of rozijnenbrood (koop een zo vierkant mogelijk brood)
• 150 gram zachte roomboter
• ±100 gram poedersuiker 
• een snufje zout
• ±5 eetlepels Grand Marnier

Bereiding:

1. Klop de roomboter romig met de poedersuiker en het zout. Dat gaat het snelste met een elektrische mixer.
2. Voeg een forse scheut Grand Marnier toe en mix de boter nog even totdat hij heerlijk luchtig is.
3. Proef en voeg eventueel nog wat suiker of likeur toe. 
4. Besmeer de helft van de sneetjes krentenbrood met een genereuze laag Grand-Marnier-boter. Dek af met de resterende sneetjes.
5. Snijd uit elke dubbele boterham twee driehoekjes. Verwijder daarbij meteen de korstjes. Het snijvlak van de sandwiches blijft mooi 'schoon' als je af en toe het mes schoonveegt met een stukje keukenpapier. 
6. Leg de sandwiches op een schaal en dek deze tot gebruik goed af. Je kunt de krentenbroodsandwiches minimaal twee uur bewaren. Bewaar ze buiten de koelkast, zodat de boter lekker smeuïg blijft.

Tips:

1. Is je roomboter te koud en te hard om op te kloppen, zet hem dan even in een op minimaal ingestelde magnetron.
2. Heb je nog wat Grand-Marnier-boter over? Geen probleem: hij is ook erg lekker op allerlei soorten notenbrood, vijgenbrood, dadelbrood, etc. Bewaar de boter in de koelkast, maar neem hem er een uur voor gebruik uit, zodat hij op kamertemperatuur kan komen.
3. Behalve bij een high tea smaken deze sandwiches ook lekker tijdens een brunch of picknick! 
4. Gooi de afsnijsels van je sandwiches niet weg: daar zijn altijd liefhebbers voor. Waarschijnlijk jij zelf al, tijdens het snijden...

Feestelijke lentelunch op terras of balkon? 

Ik heb het perfecte recept: een zelfgebakken (iets dunnere) focaccia besmeerd met frisse citroenmayonaise en belegd met malse plakjes gerookte zalm, olijven, rucola en basilicum! 

Hoe ik op het idee kwam voor dit verrukkelijke gerecht? Ik zal je er zometeen alles over vertellen. Maar eerst wil ik een oud kinderspelletje met je spelen...

Feest in de verleden tijd

Daarvoor nodig ik je uit een duik te nemen in je persoonlijke tijdmachine. 

Stel hem in op een verjaardagsfeestje uit je kindertijd. Neem een beetje afstand en kijk goed wat er gebeurt; een beetje met de kennis van nu, zal ik maar zeggen.

Verlegen kinderen

Je ziet een groep verlegen kindjes. Eén voor één druppelen ze binnen. In een voor het doel net iets te kleine huiskamer of achtertuin. 

De moeder van de jarige Job neemt alle cadeautjes in ontvangst. Ze zet ze op de eettafel. Bij de met slingers versierde stoel. 

Allemaal rond de tafel en uitpakken! Daarna is er taart met kaarsjes.

Tot zover is het gebeuren kinderspel voor moeders. Maar dan komt de opdracht tot 'Vermaak'!

Geen kinderspel

Geen sinecure voor een niet tot kleuterleidster of circusclown opgeleide ouder. Je ziet ze allemaal langskomen: de stoelendans, de eierrace, het ballontennis.

Rennen, springen, aanmoedigen, gillen. En spetteren en proesten bij het snoephappen in de bak met water. Keet in de tent! Binnen enkele minuten 'Vermaak' is er van de oorspronkelijke verlegenheid van de feestgangers niets meer over.

Er wordt een zware wissel getrokken op moeders kalmeertalent.

Concentratie

Een kwartier voordat de ophaalouders worden verwacht, ziet ze echter opeens het licht. 

Geen minuut te vroeg. Nu móet en zal er onverbiddelijk rust komen in de tent. Moeder wil niet ongeorganiseerd overkomen, toch?! Ze weet wat ze moet doen.

"Allemaal in een kring en zitten. Ja echt, zitten! Ssst, concentreren."

Tantes koffer

Moeder start het spel: "Mijn tante gaat op reis en ze neemt mee...". Oei, een geheugenspel. Heel veilig begint moeder met "een koffer".

Ieder kind mag iets toevoegen wat tante mee moet nemen. Maar niet voordat het de hele vorige reeks heeft opgezegd. Langzaam maar zeker wordt dat héél veel om te onthouden. Vergeet je iets, dan ben je af...

Alle clichés passeren de revue: tandenborstel, paspoort, reisboek, sokken. Hèhè, de rust is weergekeerd. Niemand wil afgaan voor zijn vriendjes; iedereen doet zijn best.

Afgang

Toch heeft moeder iets over het hoofd gezien. 

Dat ene balorige jongetje, dat de spot drijft met tantes reislust. Netjes zegt hij zijn rijtje op: koffer, tandenborstel, paspoort, reisboek, sokken... 

...vuile onderbroek!

Net op dat moment belt de eerste ophaalouder aan. 

Als moeder terugkomt in de kamer/tuin is de chaos compleet. Want iedereen weet nog wel zo'n compromitterend reisobject. De ophaalouder vliegen de luid ten gehore gebrachte poep-in-je-broek-woorden om de oren.

Gelukkig voor moeder is Job maar één keer per jaar jarig...

Anders: zelfde tijdmachine, zelfde spelletje

Even terug naar de tijdmachine. Maar dan anders. Nu stel ík hem in. Ik spring jaren terug in míjn tijd. Mijn vakantie naar Singapore.

We doen hetzelfde kinderspelletje; speel nog even mee. Ssst, concentreren.

Machies koffer

'Machteld ging op reis naar Singapore en ze nam mee terug...'

Een koffer. En een tandenborstel, een paspoort, meerdere reisboeken, geen sokken (ik prefereerde blote voeten met die temperatuur), vuile was (ja, ik gooi die gebruikte onderbroeken toch niet weg), een Chinees kaligrafiesetje, een kleurige zonnehoed van stro...

...en natuurlijk wat culinaire bagage: een schattig theepotje, kaneel- en vanillestokjes, een zakje kruiden voor Singapore noedels, een dim sum-kookboek, een doos met prachtige eetstokjes, een recept voor Italiaanse focaccia met gerookte zalm en olijven.

Hè, wat? Een Italiaans recept? Machteld ging toch op reis naar Singapore?!

Goed geconcentreerd! Ik was benieuwd of de anomalie je zou opvallen!

Geen oosters recept 

Hè, nu zijn we de draad van het spel kwijt!

Maar even alle gekheid op een stokje: ik nam dus een Italiaanse recept mee uit Singapore. Geen Singaporees recept, geen Maleis recept, geen Chinees recept, maar een Italiaans recept!

Als je al eens in Singapore bent geweest, begrijp je dat misschien een beetje. Singapore is een smeltkroes. Niet alleen van oosterse culturen, maar ook van westerse.

Singapore zou Singapore niet zijn zonder torenhoge westerse wolkenkrabbers, decadente Amerikaanse sleeën, chique warenhuizen met kleding van Franse en Italiaanse ontwerpers, strakke internationale hotels en een veelheid aan restaurants met westerse keukens. Dus ook Italiaanse.

En zo kon het dus gebeuren, dat ik er een keer lunchte in een Italiaans eethuis. Logisch toch?!

Italiaanse focaccia uit Singapore

Ik bestelde er een versgebakken focaccia belegd met gerookte zalm. 

En werd niet teleurgesteld! Het krokante brood, de bijna romige zachte vis, de frisse citroenmayonaise, de zoute olijven en de kruidige rucola en basilicum. Mmmmmm!

Makkelijk recept voor focaccia met gerookte zalm

Dit moest ik thuis namaken.

En dat bleek eigenlijk heel makkelijk te gaan.

Focaccia bak ik vaak. Dus daar draai ik mijn hand niet meer voor om. 

Lees mijn instructies hieronder en ga zelf ook aan de slag. 

Focaccia is misschien wel het makkelijkste brood om mee te beginnen als je nog nooit brood gebakken hebt.

Kinderspel

Het beleg is al helemaal kinderspel!

En je hebt er niet eens een topconcentratie en een goed geheugen voor nodig. 😉

Alleen mijn recept dus!

Veel plezier en selamat makan!

Focaccia met gerookte zalm, olijven en citroenmayonaise

Ingrediënten voor een hoofdgerecht voor 2 personen of een licht lunchgerecht voor 4 personen:

Voor de focaccia:

• 6 gram droge gist
• ±150 ml lauw water
• 1 theelepel suiker
• 250 gram witte bloem (kies voor bloem van een harde tarwesoort, niet voor patentbloem; koop deze bloem bij een bakker die zelf bakt of een natuurvoedingswinkel)
• 5 gram zout
• 2 eetlepels olijfolie
• een beetje olijfolie voor het invetten van de bakplaat
• extra vergine olijfolie voor het bestrijken van het brood

Voor de citroenmayonaise:

• 3 volle eetlepels mayonaise (van een goede kwaliteit; zelfgemaakt is natuurlijk het allerlekkerst)
• 1 eetlepel extra vergine olijfolie
• 2 theelepels citroensap
• 1 theelepel poedersuiker
• versgemalen zwarte peper 

Voor het beleg:

• 2 ons gerookte zalm in plakjes (van een goede kwaliteit)
• ½ ons zwarte olijven zonder pit
• een handje rucola
• wat blaadjes verse basilicum

Bereiding:

1. Roer de gist samen met de suiker en de helft van het water in een schaaltje. Zorg ervoor dat zowel de gist als de suiker goed opgelost zijn. Na enkele minuten beginnen zich belletjes te vormen bovenop het gistmengsel.
2. Stort de bloem op het werkvlak en maak een kuiltje in het midden. Schenk het gistmengsel in het kuiltje, roer er een beetje meel doorheen en laat het zetsel, zoals dat heet, even staan, totdat er zich nog meer belletjes beginnen te vormen. Vervolgens ga je vanuit het midden steeds meer bloem toevoegen aan het zetsel. Is het mengsel bijna helemaal droog, voeg dan nog een beetje water toe evenals het zout en de 2 eetlepels olijfolie. Ga verder met het incorporeren van het meel. Uiteindelijk krijg je een min of meer coherente bal, die je kunt gaan kneden. Voeg zo nodig nog wat water toe. Na ongeveer 10 à 15 minuten intensief kneden heb je een soepel, elastisch deeg, dat precies zoveel vocht bevat, dat het nét niet aan je handen en aan het werkvlak blijft vastplakken.
3. Maak een mooi bolletje van het deeg. De eerste rijsperiode is aangebroken. Zoek een warme plek uit voor de rijs. Sommige ovens hebben een rijsstand; dan is de keus makkelijk. Je kunt ook de oven heel even aanzetten totdat hij een temperatuur heeft van maximaal 35°C. Bekleed een bakplaat met een theedoek en leg het bolletje deeg erop. Dek het bolletje af met de doek. Als je je brood zo laat rijzen, dus onder relatief warme omstandigheden, dan neemt de volumeverdubbeling van het deeg - daar ben je op uit - niet veel langer dan een halfuur tijd in beslag.
4. Vet een bakplaat in met olijfolie.
5. Sla de gerezen deegbol plat en vorm hem grof met de hand tot een dikke 'pizza'. Leg hem op de bakplaat. Deze focaccia mag iets dunner worden dan je normaal gewend bent; je snijdt hem straks niet door om hem te beleggen.
6. Bestrijk het deeg met olijfolie en laat het ongeveer 3 kwartier rijzen op een warme, tochtvrije plaats; bijvoorbeeld weer in de lichtverwarmde oven.
7. Druk dan op sommige plekken met de vingers wat deuken in het deeg voor een authentiek uiterlijk. Laat het deeg nog een kwartier rijzen. 
8. Verwarm ondertussen de oven voor tot 210°C (oven met boven- en onderwarmte) of 190°C (heteluchtoven). 
9. Bak de focaccia in ongeveer een kwartier gaar en goudbruin. Leg hem op een rooster. 
10. Bestrijk het brood weer met een beetje olijfolie; terwijl het nog warm is.
11. Vermeng alle ingrediënten voor de citroenmayonaise. Proef en voeg eventueel nog een beetje van één van de ingrediënten toe. De hoeveelheden hangen af van de zuurgraad van de mayonaise die je gebruikt.
12. Snijd de olijven in plakjes.
13. Bestrijk het afgekoelde brood met citroenmayonaise.
14. Beleg het brood met de zalm. Verdeel de olijven, de rucola en de basilicum over de focaccia. Serveer meteen.

Tips:

1. Heb je een staande mixer met kneedhaken? Dan kun je die ook het kneedwerk voor je laten doen. Maak dan eerst het zetsel in de deegkom, voeg de bloem en de rest van de ingrediënten toe en kneed het deeg ongeveer 10 minuten. Kneed je deeg de laatste paar minuten met de hand, zodat je goed kunt voelen of het elastisch genoeg is. 
2. Je kunt de focaccia eventueel een paar uur voor de maaltijd al bakken. Ideaal als je gasten krijgt!
3. Nog nooit eerder brood gebakken? Dan komen de broodbaktips in één van mijn eerdere blogs (voor roomboter-dinerbroodjes) misschien van pas. Een aanrader!
4. Serveer je focaccia met gerookte zalm ook eens als tapa of als hartig hapje bij je high tea. Snijd hem dan in dunne punten. 
5. Wij eten deze focaccia ook weleens als bijgerecht bij een lekkere preisoep (volg de link; zonder de krokante spekjes uit het recept). Ik besmeer dan de focaccia met gewone mayonaise en beleg hem alleen met de gerookte zalm. Heerlijk!