Een heerlijk BBQ-gerechtje, deze gegrilde lamskarbonaadjes. Je serveert ze zoals de Argentijnen dat doen: met chimichurri, een licht pikante, fruitige salsa met veel verse kruiden!
Een eetbaar(?) Argentijns afscheidscadeau
Het is altijd prettig als je werk gewaardeerd wordt. Zeker als je daarvoor lange tijd in verre binnenlanden onder niet al te geweldige omstandigheden hebt moeten vertoeven.
Victor, mijn man was dus blij verrast, toen zijn Argentijnse collega’s hem na zijn laatste bezoek aan Chaco, een dorre, armoedige provincie in het noorden van Argentinië, niet zonder afscheidscadeau wilden laten vertrekken.
Maar wat moet je zo’n westerling nou geven? Het meest kenmerkende, dat zijn collega’s van Victor wisten, was dat hij een echte smulpaap was. Waarom zouden ze hem dan niet wat eetbaars geven?
Delicatessenwinkels, waar lekkere hapjes te koop waren, had je in het kleine dorpje niet.
Maar wat moet je zo’n westerling nou geven? Het meest kenmerkende, dat zijn collega’s van Victor wisten, was dat hij een echte smulpaap was. Waarom zouden ze hem dan niet wat eetbaars geven?
Versgeslachte geit
Delicatessenwinkels, waar lekkere hapjes te koop waren, had je in het kleine dorpje niet.
Maar, bedacht één van Victors maatjes, geiten liepen er volop.
En voordat Victor doorhad wat er ging gebeuren, gaf hij iemand de opdracht er eentje te slachten, speciaal voor hem.
Niet om ter plekke op de barbecue te leggen, maar om netjes in te pakken en mee naar huis te nemen. Ook leuk voor moeder de vrouw!
Je kunt je mijn reactie wel voorstellen, toen mijn man met zíjn culinaire bagage thuiskwam.
Brown paper package
Je kunt je mijn reactie wel voorstellen, toen mijn man met zíjn culinaire bagage thuiskwam.
Na vele lagen bruin papier van het enorme pak afgepeld te hebben, begon ik langzaam maar zeker de inhoud te ontwaren: vier bloederige poten, een stuk ribbenkas, wat was dít?
En toen moest dat lieve beestje natuurlijk ook nog klaargemaakt worden. Niet eenvoudig, zo bleek al snel.
De hakbijl van de slager
En toen moest dat lieve beestje natuurlijk ook nog klaargemaakt worden. Niet eenvoudig, zo bleek al snel.
In de eerste plaats waren de stukken geit zo groot, dat ze noch in de oven noch op onze bescheiden barbecue pasten.
De slager moest eraan te pas komen om er met zijn hakbijl en zaag wat meer hapklare brokken van te maken.
Daarna probeerden we tig bereidingswijzen uit: grillen, stoven, braden in de oven, met of zonder marinade. Uren en uren stonden de diverse onderdelen van ons cadeau hun best te doen om mals te worden. Maar niets mocht baten.
Een geit met een taai gestel
Daarna probeerden we tig bereidingswijzen uit: grillen, stoven, braden in de oven, met of zonder marinade. Uren en uren stonden de diverse onderdelen van ons cadeau hun best te doen om mals te worden. Maar niets mocht baten.
Onze geit bleek wel een bijzonder taai gestel te hebben!
Uiteindelijk heeft onze buurvrouw het vlees meegenomen om aan haar honden te voeren. We hebben er niet van gesmikkeld, maar we hebben er wel erg veel plezier aan beleefd en heel wat afgelachen! En dat is ook wat waard, niet waar!
Voor ons nooit meer oudegeitenvlees. Dat zul je wel begrijpen.
Uiteindelijk heeft onze buurvrouw het vlees meegenomen om aan haar honden te voeren. We hebben er niet van gesmikkeld, maar we hebben er wel erg veel plezier aan beleefd en heel wat afgelachen! En dat is ook wat waard, niet waar!
Liever lamskarbonaadjes, maar wel met chimichurri!
Voor ons nooit meer oudegeitenvlees. Dat zul je wel begrijpen.
Maar de neefjes en nichtjes van die Argentijnse geiten, de malse, jonge lammetjes, die lustten we wél.
In het zuiden van Argentinië werden ze met veel liefde gefokt, hele kuddes van die diertjes.
Regelmatig wist mijn slager de hand te leggen op een partij heerlijk zachte lamskarbonaadjes. Dan sloeg ik mijn slag en maakte er een smakelijk barbecuemaaltje van.
En dat kun jij ook doen, maar dan met het verrukkelijke Hollandse lamsvlees.
Bij de gegrilde lamskarbonaadjes hoort natuurlijk, heel Argentijns (lees maar mijn blog van vorige week), chimichurri! En in de oven geroosterde aardappeltjes (maak het recept wel zonder kummel) en een lekkere salade, bijvoorbeeld een salade van komkommerlinten met rodepuntpaprikasnippers.
Bij de gegrilde lamskarbonaadjes hoort natuurlijk, heel Argentijns (lees maar mijn blog van vorige week), chimichurri! En in de oven geroosterde aardappeltjes (maak het recept wel zonder kummel) en een lekkere salade, bijvoorbeeld een salade van komkommerlinten met rodepuntpaprikasnippers.
Geniet ervan!
Gegrilde lamskarbonaadjes met Argentijnse chimichurri
Ingrediënten voor een hoofdgerecht voor 4 personen:
- 12 (dubbele) lamszadelkoteletjes of 16 à 20 (enkele) lamskarbonaadjes
- een beetje olijfolie
- zout en versgemalen zwarte peper
- een ruime portie Argentijnse chimichurri
Bereiding:
- Wrijf de koteletjes in met een beetje olijfolie. Bestrooi ze met zout en peper.
- Gril ze in 6 à 8 minuten (afhankelijk van de dikte van de karbonaadjes/je smaak) goudbruin en krokant op de barbecue of in een hete grillpan.
- Serveer de koteletjes met een heerlijke portie chimichurri.
Tips:
- Snijd de vetrandjes van de lamszadelkoteletjes op een paar plekken een klein beetje in voordat je de koteletjes grilt. Dan gaan de koteletjes niet kromtrekken.
- Als je kiest voor de enkele lamskarbonaadjes, kun je ze ook als tapa serveren. Heerlijk, zo’n tapa met Argentijns temperament!
- In de oven geroosterde aardappeltjes zijn hier verrukkelijk bij. Eet ook deze met een likje chimichurri!
- Voor de variatie kun je de karbonaadjes en de aardappeltjes ook serveren met chimichurrimayonaise. Dat is gewone (liefst zelfgemaakte) mayonaise, waar je lekker veel (een beetje uitgelekte) chimichurri doorheen roert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten