Pizza-die-geen-pizza-is: flinterdun en met harissa-gehakt

Hij deed geen recht aan het recept hieronder, de naam die ik in eerste instantie boven dit blog wilde zetten: flinterdunne pizza met pikant harissa-gehakt. Hij dekte de lading niet! 

Deze pizza is geen pizza. Ook al lijkt hij er een beetje op. 

Wat hij wel is? Daar ben ik ook nog niet uit... 

Vandaar dat ik mijn pizza nu een 'pizza-die-geen-pizza-is' heb genoemd. Curieus? Lees nog even door onder de foto voor mijn verklaring!

Wat ik je in deze inleiding wel vast wil verklappen is: mijn niet-pizza's zijn zo lekker, dat het jou wat zal schelen hoe ze heten! 

Bedenk er je eigen naam maar voor. Of niet.

Maar bak ze in elk geval wel een keer. Absoluut de moeite waard!

Geen pizza

Ik heb lang gewikt en gewogen over een naam voor dit gerecht. Een blik op de foto verklaart al een beetje waarom.

Het gaat meteen fout bij de deegbodem: die past niet echt in een hokje.

Ik maak mijn bodem van een vrij zacht gistdeeg met zure room en olijfolie erdoor. Voor extra smaak voeg ik knoflook en Spaanse pimentón (gerookt paprikapoeder) toe. 

Het deeg is na het rijzen supermakkelijk heel dun uit te rollen. 

Na het bakken in de oven worden de randen zonder beleg heerlijk krokant, bijna bros. Het belegde deel van het deeg wordt juist niet bros, maar soepel. Die combinatie is echt heerlijk!

De bodem heeft een beetje de looks van een pizzabodem, maar niets is wat het lijkt: het is pertinent geen pizzabodem! 

Een pizzabodem heeft geen dunne, bros-krokante rand. 

Je rolt een pizzabodem bovendien niet uit met een deegroller. Je vormt hem uit de hand, lekker dun in het midden met een wat dikkere buitenrand, die later mooi donkerbruin opbobbelt tijdens het bakken. 

En zeg nou zelf: pizzadeeg met als ingrediënten zure room, knoflook en Spaanse pimentón. Nooit van gehoord, toch?!

Geen flammkuchen

Is het een flammkuchenbodem dan? Nou, nee. Die is wel lekker dun en krokant, maar ook in dat deeg vind je geen zure room, knoflook, etc.

Geen lahmacun

En een Turkse-pizza- of beter gezegd een lahmacunbodem? 

Hoho, een lahmacun, waarbij wat yoghurt wordt gedaan door het deeg, heeft niet zo'n krokante rand. 

Na het bakken in een speciale grillpan (dus niet in de oven!) bewaar je een lahmacun tussen theedoeken - net zoals je dat met versgebakken tortillas doet - zodat het deeg nog lang soepel en dus oprolbaar blijft.

Geen pizza-, flammkuchen- of lahmacun-beleg

Mijn belég is ook geen feest voor een hokjesdenker.

Niet de tomatensaus en de gesmolten kaas, die onlosmakelijk bij een Italiaanse pizza horen.

Geen basisbeleg van crème fraiche en ui. Weg is de associatie met een flammkuchen.

Mijn beleg heeft nog het meeste weg van dat van een lahmacun: smeuïg en kruidig lamsgehakt. Alleen, daar komt ook weer een 'maar' om de hoek kijken. Wie maakt zijn Turkse-pizza-beleg nou op smaak met Marokkaanse harissa?

Geen naam om te googelen

Het liefst zou ik mijn culinaire creatie een 'flinterdunne zure-room-knoflook-gistbodem-snack met een krokante rand, belegd met paprika-tomaat-harissa-komijn-lamsgehakt en kruiden-knoflook-citroen-sla' willen noemen. 

Maar zou jij hierop googelen?

Compromis zonder concessies

Er zat niets anders op dan op zoek te gaan naar een compromis. Over mijn eerst bedachte compromis-naam was ik verre van tevreden: flinterdunne pizza met pikant harissa-gehakt. Daar stond nog steeds dat woord 'pizza' in...

Mijn uiteindelijke keuze bevat twee keer het woord 'pizza'. Dat dan weer wel. 

Maar toch voelt het anders: het is een 'pizza-die-geen-pizza-is' geworden!

Het blijft een concessie, maar kom maar eens met iets beters! Hint: vat dit op als een uitdaging en laat jouw voorstel achter als reactie onder dit blog! Ik ben benieuwd!

Eén troost: aan de smaak heb ik absoluut geen concessies gedaan. 

Het krokante en lichtpikante van de bodem, de smeuïgheid en kruidigheid van het lamsvleesbeleg en het frisse en knapperige van de sla-topping: samen vormen die een match made in heaven!

Bakken dus deze pizza's-die-geen-pizza's-zijn!

Krokante flinterdunne pizza’s met pikant harissa-gehakt

Ingrediënten voor 8 pizza's: 

Voor het deeg:

• 400 gram witte bloem van harde tarwe (broodbloem; liever geen patentbloem)
• 10 gram droge gist
• 1 theelepel suiker
• ±160 ml lauw water
• 100 gram zure room
• 2 eetlepels olijfolie
• 8 gram zout
• 1 teentje knoflook uit de pers
• 1/3 theelepel pimentón, Spaans gerookt paprikapoeder (lees er alles over in een eerder blog!)
• een beetje bloem voor het bestuiven van het werkvlak
• een beetje olijfolie voor het invetten van de bakplaat en de randen van de pizza's

Voor de vulling:

• 400 gram lamsgehakt
• 6 rijpe trostomaten
• 2 rode puntpaprika’s
• 1 ui
• 2 teentjes knoflook uit de pers
• 4 eetlepels versgehakte platte peterselie
• 1 klein blikje tomatenpuree
• ±3 theelepels harissa (zelfgemaakt of uit een potje; de hoeveelheid hangt af van hoe pikant jouw harissa is)
• 2 theelepels gemalen komijn
• 1 theelepel pimentón
• 2 eetlepel olijfolie
• zout naar smaak

Voor de garnering:

• 1 krop ijsbergsla in kleine stukjes gesneden
• 1 rode ui in zeer dunne halve (of kwart) ringen gesneden
• een forse bos platte peterselie, grof gehakt
• 1 teentje knoflook zeer fijn gesnipperd
• zout, citroensap en extra vergine olijfolie naar smaak

Bereiding:

1. Schenk het overgrote deel van het water in de mengkom van de keukenmachine en voeg de gist en de suiker toe. Roer het geheel goed om en laat het mengsel 5 minuten staan. Dan kunnen de bloem, de olijfolie, de zure room, de knoflook, de pimentón en het zout erbij. Kneed het deeg ongeveer 10 minuten. Voeg eventueel nog wat water toe. Het deeg is goed als het soepel aanvoelt en net niet aan de handen blijft plakken. Heb je geen keukenmachine met kneedhaken, stort dan de bloem op het werkvlak en maak er een kuiltje in. Roer in het kuiltje een mengsel van de gist, de suiker en een beetje water. Zorg ervoor dat de suiker goed opgelost is. Laat dit mengsel 5 minuten staan. Voeg dan beetje bij beetje de bloem, het zout, de zure room, de knoflook, de pimentón en de olijfolie toe aan het mengsel. Voeg ook meer water toe. Kneed het deeg met de handen totdat het elastisch is.
2. Maak van het deeg 8 kleine bolletjes. Laat de bolletjes vervolgens op een warme plaats tussen twee theedoeken een uur rijzen. Het volume van het deeg moet verdubbelen.
3. Ontvel ondertussen de tomaten door ze 20 seconden onder te dompelen in kokend water. De velletjes laten dan makkelijk los. Ontpit de tomaten en snijd het vruchtvlees zeer fijn.
4. Hak de ui en de paprika ook zeer fijn. Dat kan eventueel in de foodprocessor.
5. Kneed het gehakt samen met de andere vullingingrediënten tot een smeuïg geheel. Je kunt het gehakt voorproeven door een klein beetje ervan even te bakken in een pannetje. Voeg eventueel nog wat extra zout of harissa toe.
6. Verwarm de oven voor tot 200°C. Vet een bakplaat dun in met olijfolie.
7. Rol een bolletje deeg op een met bloem bestoven werkvlak zeer dun uit. Mijn pizza's zijn ongeveer 28 cm in doorsnede. 
8. Rol het deeg losjes om de deegrol en breng het zo over naar de bakplaat.
9. Besmeer het deeg met 1/8 deel van de vulling. Bestrijk de niet-bedekte rand met een beetje olijfolie.
10. Bak de pizza in 8 à 10 minuten gaar en een beetje oranje-bruin (de kleur van de rand wordt beïnvloed door de pimentón!). De pizza wordt heerlijk krokant aan de rand en blijft lekker soepel in het midden. Schep de pizza van de bakplaat en leg hem op een rooster. Bak zo ook de andere 7 pizza’s.
11. Vermeng ondertussen de ijsbergsla met de uienringen en de peterselie. Maak de sla op smaak met wat zout, citroensap en olijfolie.
12. Strooi wat sla over elke pizza. Serveer meteen.

Tips:

1. Harissa is een Noord-Afrikaanse pikante rode saus die gemaakt is van onder meer pepers, tomaten, komijn, koriander en knoflook. Hij is kant-en-klaar te koop in de beter gesorteerde supermarkt of bij een Noord-Afrikaanse winkel.
2. Werk met twee bakplaten, die je om en om gebruikt. Dan kun je het snelst doorwerken.
3. Je kunt de pizza’s ruim voor de maaltijd al bakken als je dat zou willen. Bewaar ze na afkoeling afgedekt. Je kunt ze daartoe stapelen; ze plakken niet aan elkaar. Verwarm vlak voor het serveren de oven weer tot 200°C. Verwarm elke pizza apart gedurende ±1 minuut (als de pizza’s uit de koelkast komen, kan het wat langer duren).
4. Deze pizza's zijn koud ook erg lekker. Als je ze in de koelkast bewaart, kan het wel gebeuren dat de randen wat minder krokant worden. 
5. Wij eten altijd twee pizza's per persoon. Tijdens de lunch of als late night snack is eentje voldoende.