En ook van verse worst?
En venkelzaad?
Dan is dit recept echt iets voor jou!
Want deze Italiaanse boerenaardappeltjes zijn niets anders dan krokant gebakken aardappelschijfjes met daardoorheen kleine stukjes verse worst met venkelzaad. Ik gebruik er de beroemde venkelworstjes van Brandt & Levie voor, maar andere kruidige worstjes zijn ook heerlijk.
Erbij eten wij altijd een flinke portie in de oven gepofte cherrytomaatjes met verse Italiaanse kruiden.
Ga je dit fantastische maaltje meteen maken? Buon appetito!
Worstliefhebber
Worst. Ik ben er altijd dol op geweest. Niet alleen als volwassene, nu ik er zelf mee kook zoals in dit recept, maar als kind al.
Mijn vroegste herinneringen aan een lekker plakje worst? Hm, misschien moet je het onderstaande verhaal daarvoor eens lezen...
Logeren bij oma in Sittard
Een logeerpartijtje bij oma. Welk kind droomt daar nou niet van?! Ik vroeger in ieder geval wel. Zo gezellig!
Ik had een heel vitale oma. Die deed gewoon mee als we gingen kaatseballen. Of touwtje springen op het plaatsje achter haar huis. 'In, spin, de bocht gaat in', zong ze dan.
Spelen met ouderwets speelgoed
Op haar stoffige rommelzolder had ze - tussen de leren fotoalbums en het koffer met de vergeelde tafellakens en de zwart uitgeslagen servetringen - een hoekje gereserveerd voor een hele verzameling oud speelgoed. Ik weet niet of ze die speciaal voor ons, haar kleinkinderen, bewaarde of dat het haar uit nostalgische overwegingen niet lukte hem van de hand te doen.
Hoe dan ook, wij mochten er altijd mee spelen. Het waren van die spulletjes, die je nu alleen nog maar tegenkomt in bric-à-brac-winkels. Of in musea.
Zelfgetimmerde stelten, een vaalrode diabolo, een klein houten wasmachientje - met zo'n geribbeld wasbord - waar je je poppenwas in kon doen. Een prachtige rieten poppenwagen. Van die blikken autootjes.
Minstens net zo aantrekkelijk voor ons was een grote schoenendoos vol met glimmende knopen. In honderdeneen verschillende kleuren. Daarmee konden we 'winkelke helle', zoals oma dat noemde, winkeltje spelen! Dan kwam zij ze bij ons 'kopen'.
Eerst boodschappen doen
Maar voordat er gespeeld kon worden, moesten er elke dag eerst inkopen gedaan worden. Voor het middageten. Want bij oma aten we altijd tussen de middag warm. Tijdens het ontbijt mochten wij kinderen al mee plannen wat we zouden eten. Daarna kregen we een rieten korfje voor de boodschappen en gingen we op stap.
Naar de groenteman, die we toen nog de 'groenteboer' noemden. En naar de slager.
'Korteletjes' kopen
Daar kocht mijn oma stoofvlees voor het 'zoervleis'. Of koteletjes.
'Korteletjes' heetten die op z'n oma's. Ik kan me nog herinneren dat ik me altijd afvroeg of er ook 'langeletjes' bestonden en of die net zo lekker waren...
'Ittetit?'
De inkopen bij de slager verliepen altijd volgens een vast ritueel.
De slager vroeg hoe het met oma en de kleinkinderen ging, oma deed haar bestelling, de slager sneed het vlees in blokjes of hakte de koteletten - met zo'n groot, gevaarlijk uitziend hakmes - en pakte alles in, oma betaalde met geld uit een klein knipbeursje en dan... kwam de slager achter zijn toonbank vandaan.
Met in zijn hand - voor elk kind als mijn zusjes er ook bij waren - een plakje worst! Hij boog zich voorover en keek ons één voor één strak aan; een glimlach kon er nooit vanaf. Tegen ieder van ons zei hij steevast hetzelfde: 'Ittetit?'
Althans zo klonk het. Ik had geen idee wat dat betekende en ik durfde het plakje worst nooit aan te nemen. Omdat de slager zo streng keek, maar ook omdat ik me afvroeg: 'Wat voor engs is die 'ittetit'?'
Oma dacht altijd dat ik alleen maar verlegen was. Met een por in mijn zij spoorde ze me aan om de slager te bedanken en nam zelf mijn plakje vlees aan. Buiten zei oma dan: 'Hier, dit is lekker.' Gerustgesteld at ik mijn 'ittetit' op. En inderdaad: het smaakte altijd weer even goed!
Jaren later heb ik oma eens voorzichtig gevraagd wat voor worst 'ittetit' nou precies was. Waarop ze in lachen uitbarstte. Er was helemaal geen sprake van een speciale soort worst!
Wat de slager kennelijk altijd gezegd had was: 'It 't dit?'. Wat in het Limburgs zoiets betekende als 'Eet ze dit?'.
Met terugwerkende kracht kon ik de slager antwoorden: 'Nou, 't at dat wel!'.
En nog steeds! Geef mij een lekkere hap worst en ik ben een tevreden mens.
Worstjes met venkelzaad
Hier in huis komen zeker een paar keer per maand worstjes op tafel. Droge worstjes voor bij de borrel of op het brood.
Of gebraden verse worstjes. En dan nog het liefst die heerlijk gekruide worstjes van Brandt & Levie, echte lekkernijen. Je kunt ze de laatste tijd op steeds meer plaatsen in heel Nederland kopen. Ga maar eens naar hun website; dan vind je vast wel een adres bij jou in de buurt!
Italiaanse boerenaardappeltjes met worst
Kies voor mijn Italiaanse boerenaardappeltjes de verse varkensworstjes met venkelzaad.
Die braad je vervolgens niet in hun geheel, maar je haalt het worstvlees uit de velletjes. Dat doen de Italianen vaak! Ze wrijven het vlees met de handen wat uiteen en voegen het zo toe aan een pastasaus. Of ze bakken het dus mee met hun aardappels! Heerlijk!
De venkelworstjes zijn al stevig gekruid en daarom hoef je in principe geen extra kruiden meer toe te voegen aan je boerenaardappeltjes. Maar mocht je nou een echte, echte venkelzaadfan zijn, dan kun je er nog wat extra venkelzaadjes overheen strooien tijdens het bakken.
Kun je geen venkelworstjes vinden (of bestellen), gebruik dan andere verse varkensworstjes en voeg los wat venkelzaadjes - naar smaak - toe aan je gerecht.
Gepofte cherrytomaatjes
Ik verklapte het hierboven al: de Italiaanse boerenaardappeltjes zijn het allerlekkerst in combinatie met sappige gepofte cherrytomaatjes. Het recept hiervoor vind je elders op mijn blog. Gebruik maar lekker veel verse basilicum, tijm en oregano voor je tomaatjes. En eventueel nog een beetje verse marjolein, als je daar aan kunt komen.
Meer heb je niet nodig om een klein feestje op tafel te toveren! Geniet ervan!
Hoe maak je Italiaanse boerenaardappeltjes met venkelworst en gepofte tomaatjes?
Ingrediënten voor een hoofdgerecht voor 3 personen:
- 1,2 kg vastkokende aardappels
- 2 eetlepels olijfolie
- zout
- 480 gram venkelworst (van Brandt & Levie; zie het blog hierboven)
2 flinke uien- versgemalen zwarte peper
- eventueel nog 1 tl venkelzaadjes
- 1 portie gepofte cherrytomaatjes met Italiaanse tuinkruiden (zie mijn eerdere blog)
Bereiding:
- Schil de aardappels en snijd ze in plakken van 8 à 10 mm dik.
- Verhit de olie in een hapjespan en voeg de aardappelschijfjes en een beetje zout toe. Verwarm de aardappels even goed, maar bak ze niet. Schep ze hierbij af en toe om.
- Draai het vuur laag en leg het deksel op de pan. Gaar de aardappels in ongeveer 20 minuten. Proef je aardappelschijfjes; ze moeten nét gaar zijn.
- Snijd ondertussen de velletjes van de worstjes open en haal het worstvlees uit de velletjes. Wrijf het wat fijner tussen de vingers.
- Snijd de uien in kwart ringen.
- Neem dan het deksel van de pan en draai het vuur hoog. Je gaat de aardappels nu bakken.
- In dit stadium mogen de worst en de uien toegevoegd worden, zodat die meebakken. Blijf de aardappelschijfjes regelmatig - voorzichtig, zodat ze niet te veel uit elkaar vallen - omscheppen. Als je nog wat extra venkelzaadjes wilt toevoegen, dan is nu het moment om dat te doen (lees het blog hierboven).
- De Italiaanse boerenaardappeltjes zijn klaar als ze goudbruin zijn. Het worstvlees - in kleine ongelijke stukjes - is dan ook heerlijk bruin en krokant.
- Maak de boerenaardappeltjes af door er een ruime hoeveelheid zwarte peper boven te malen. Proef nog even en bepaal of je nog wat extra zout wilt toevoegen.
- Serveer je boerenaardappeltjes met de gepofte cherrytomaatjes.
Tip:
Ben je benieuwd naar de Italiaanse recepten die het allerhoogst scoren op mijn blog? Hier zijn ze: draadjesvlees op z'n Italiaans, Italiaanse varkenshaasspiesjes met parmaham en salie geserveerd met een romige wittewijnsaus, la-dolce-vita-tomatensaus met olijven en kappertjes, feestelijke carpaccio van bresaola en zelfgemaakt cappuccino-ijs dat je serveert in cappuccinokopjes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten