Gisteren aten we tarwetortilla's. Wraps; zo kun je ze ook noemen.

Ik hoor je al denken: lekker! Mexicaans!

Maar, nee. Zo ging het niet. Onze maaltijd had eerder een Marokkaans tintje.

Want wie zegt dat je tarwetortilla's niet ook kunt eten met een Noord-Afrikaanse vulling?
  

Wat er in onze wraps ging? 

• het belangrijkste ingrediënt: kip, gekruid met een paar schepjes exotisch smakende ras el hanout, een fantastisch specerijenmengsel
• maar een fractie minder belangrijk: een lepel zelfgemaakte pittige harissamayonaise
• en voor de bite: een crunchy salade van ijsbergsla, veel grof gesneden platte peterselie en kleine blokjes zoete rode puntpaprika

Over de smaak kan ik kort zijn: dit recept móet je gewoon proberen! Klik op het rode linkje en ga er meteen heen. 

Of... nee! Misschien wil je eerst nog even te weten komen wanneer en hoe de tarwetortillas hun intrede deden in onze keuken. Lees dan verder onder de foto!

Tarwetortilla's eten in Mexico

Het is alweer een tijdje geleden, maar in de jaren '90 brachten wij ons eerste bezoek aan Mexico. Vanuit onze woonplaats Buenos Aires (Argentinië) vlogen we naar Mérida, een levendige, kleurrijke stad in het noordwesten van het schiereiland Yucatán. 

In een krakkemikkige huurauto doorkruisten we de hele regio. Met als (letterlijk) hoogtepunt een bezoek aan de beroemde Maya-stad Chichén Itzá en de Piramide van Kukulcán. 

Moe van de vele indrukken, het reizen over hobbelige wegen en de vaak verzengende hitte overdag, zegen we 's avond neer op elke keer weer een ander terrasje. Hongerig vielen we aan op de gerechten die de keukenstaf ons voorzette. En we genoten ervan. 

Want de Mexicaanse keuken bleek net zoals de inwoners en de cultuur van het land onvergetelijk! 

We peuzelden tientallen schaaltjes met versgeroosterde Mexicaanse pinda's naar binnen, verorberden grote kommen kleurrijke Mexicaanse kippensoep en dito tomatensoep, smulden van borden vol met krokante taco's, knabbelden van heerlijk zoete gegrilde maïskolven... 

... en deden ons tegoed aan tarwetortilla's met de lekkerste soorten beleg. 

Met name de ropa vieja uit een klein restaurantje in downtown Mérida is me bijgebleven. Ropa vieja betekent letterlijk 'oude kleren'. 'Draadjesvlees' is misschien wel de beste vertaling: het gaat om uit elkaar getrokken sliertjes van gaar stoofvlees in een kruidige saus. Van onder andere tomaat, uien, knoflook, chilipeper, oregano en komijn.

Na die vakantie in Mexico waren we voorgoed hooked aan de tarwetortilla's

Niet dat die makkelijk te krijgen waren in de jaren die volgden. Nederlandse supermarkten kenden het verschijnsel 'wrap' in die tijd nog niet. En ook in Afrika en Zuidoost-Azië, waar we daarna jarenlang woonden, hadden ze er nog nooit van gehoord. 

Maar je kent mij ondertussen: uiteraard(!) hadden wij Mexico niet verlaten zonder een goed Mexicaans kookboek in onze culinaire bagage te stoppen! 

En daarin stond het recept dat ons jarenlang uit de brand hielp. 

Zeker één keer per maand bracht ik uren in de keuken door om grote stapels van onze geliefde tarwetortilla's te maken. Ja, echt uuuuren! 

Want zelf tortilla's maken is een fikse klus; en dan druk ik me nog voorzichtig uit!

• eerst moest ik het deeg voor de tortilla's kneden; een stevig en vrij stug deeg, gemaakt van alleen maar tarwebloem, water, bakpoeder en een beetje zout

• dat verdeelde ik vervolgens in kleine - mooi opgebolde - balletjes

• daarna moest het deeg een tijdje rusten; niet om te rijzen (deeg met bakpoeder rijst niet zolang het rauw is), maar om een beetje te relaxen

• en dan kwam de deegroller uit de kast en was het rollen geblazen: rollen, rollen en nog eens rollen, want elk bolletje moest ik omtoveren in een flinterdun lapje 

• tortilla's bak je niet in de oven: die maak je in een koekenpan dus...

• ... één voor één gingen mijn deeglapjes de pan in

• ik bakte ze aan twee kanten totdat ze mooi gaar en goudbruin gespikkeld waren

• om mijn tortilla's zacht te houden, bewaarde ik ze vervolgens in een theedoek; en die doek ging weer in een plastic zak

• door de stoom in de zak kregen de tortilla's hun uiteindelijke, soepele structuur 

Jarenlang was al mijn werk elke keer weer echt de moeite waard: de zelfgebakken tortilla's waren verrukkelijk! 

En wat extra makkelijk was: de tortilla's die niet in één keer opgingen bewaarde ik gewoon in de vriezer!

Hoe maak ik tegenwoordig mijn tortilla's?

Tja, nu val ik door de mand: ik maak ze eigenlijk nooit meer helemaal zelf, from scratch...

Vandaag de dag kies ik voor gemak: ik ga gewoon naar de supermarkt, ik koop een pakje kant-en-klare wraps en ik verwarm die even in de koekenpan of in de magnetron. That's all! De klus is geklaard binnen enkele minuten in plaats van enkele uren!

Het is ontegenzeggelijk waar: mijn 'oude' tarwetortilla's waren lekkerder. En je zou het Mexicaanse recept van hierboven misschien eens moeten proberen om het verschil te proeven. Maar tegenwoordig hou ik zoveel meer tijd over voor andere dingen. 

En dat is gelijk de smoes die ik mezelf steeds aanpraat: nu kan ik meer tijd steken in het maken van een lekkere vulling. Alhoewel...

... veel wrapvullingen maak ik ook in een handomdraai. Zo staan mijn kip-wraps met een Marokkaans tintje van het recept van vandaag binnen een halfuur op tafel!

 

Probeer het recept maar eens en geniet!

Wraps met een Marokkaans tintje: met ras el hanout-kip, harissamayonaise en een kruidige salade

Ingrediënten voor 4 wraps:

• 1 portie pittige harissamayonaise (zie mijn eerdere recept) 
• 300 gram kipfilet
• ±3 theelepels ras el hanout
• 2 eetlepels olijfolie 
• 1 krop ijsbergsla
• een flinke bos platte peterselie
• 1 rode puntpaprika
• 2 Spaanse pepers
• 1 teentje knoflook uit de pers
• 1 à 2 eetlepels versgeperst citroensap (naar smaak)
• 3 à 4 eetlepels extra vergine olijfolie
• nog eens ±1 theelepel ras el hanout
• zout en versgemalen zwarte peper
• 4 grote tarwetortilla's/wraps

Bereiding:

1. Bereid de harissamayonaise. Volg het rode linkje voor het recept.
2. Snijd de kipfilets in kleine blokjes. Strooi er de ras el hanout en wat zout overheen. Vermeng het geheel goed.
3. Verhit 2 eetlepels olijfolie in een koekenpan. Braad hierin de kipblokjes goudbruin en krokant. Dat duurt ongeveer 7 à 8 minuten (afhankelijk van de grootte van je kipblokjes). Proef een kipblokje en voeg eventueel nog een beetje meer ras el hanout en/of zout toe.
4. Bereid ondertussen de salade. Was daartoe de ijsbergsla en slinger de sla droog in een slacentrifuge. Snijd de sla in kleine stukjes.
5. Hak de peterselie heel grof.
6. Snijd de puntpaprika in blokjes.
7. Verwijder de pitjes en de zaadlijsten uit de Spaanse pepers en snipper het vruchtvlees fijn.
8. Vermeng alle groenten in een grote slabak. Voeg alle ingrediënten vanaf de knoflook tot en met de zwarte peper toe om de sla op smaak te maken. Proef de sla goed en voeg eventueel nog een beetje van een of meer van de smaakmakers toe.
9. Verwarm de tarwetortilla's volgens de aanwijzingen op de verpakking. 
10. Besmeer je tortilla's met een beetje harissamayonaise (wij gebruiken meestal ±1,5 eetlepel per tortilla). Beleg de helft van elke tortilla met wat kipblokjes. Voeg een flinke portie salade toe en klap de tortilla dicht. Serveer meteen. 

Tips:

1. Elke soort ras el hanout smaakt weer een beetje anders (ik schreef daar eerder al eens een blog over) en kan pikanter of juist minder pikant zijn. Pas de dosering aan aan de ras el hanout die jij in huis hebt.
2. Heb je nog een restje harissamayonaise over? Dat smaakt ook erg lekker bij Marokkaanse gehaktballetjes, verse friet, ovenfrietjes of ovenaardappeltjes. Of smeer wat op een sneetje Turks brood.      
3. Vervang de kip ook eens door een lekkere portie van mijn Marokkaanse gehaktballetjes. Verrukkelijk! 
4. Ben je fan van verse zelfgebakken focaccia? Beleg je focaccia eens met de ingrediënten van deze wraps!
5. Tarwetortilla's smaken lekker bij veel maaltijden. Wij gebruiken ze bijvoorbeeld voor het maken van Mexicaanse quesadillas (met verse tomatensalsa) of we vullen ze met in stukjes gesneden merguezworstjes en lekker veel frisse sla!