Kalfssaucijzenbroodjes met pistachenootjes: ideaal voor je picknick!

Wat is het mooi picknickweer de laatste tijd! En er is nog beter nieuws: dat gaat het de komende tijd ook nog even blijven (als ik alle weerprofeten mag geloven tenminste...)!

Dit blog staat vol met lekkere hapjes mocht je inderdaad een picknick overwegen. Volg de link 'picknick' maar eens! 

Vandaag voeg ik daar nog een recept aan toe: voor verrukkelijke saucijzenbroodjes van mals en licht kalfsgehakt gevuld met krokante pistachenootjes! Deze broodjes zijn met name zo geschikt voor een picknick omdat ze koud (of op bos/strand/park-temperatuur) nog lekkerder zijn dan warm. 

Bakken, inpakken en wegwezen dus! Veel plezier!

Culinaire alleskunner

'Oh Victor, wat benijden we jou! Altijd lekker smullen, nooit een mislukte of verbrande prak op tafel...' 

Niet zelden krijgt mijn man dit commentaar als ik gasten voor het eten heb. Iedereen schijnt het te denken: ben je foodblogger, dan ben je een culinaire alleskunner!

Mis, mis, mis!! Misschien blunder ik wel vaker dan ieder ander (al verklapt Victor dat gelukkig nooit!). 

Ik experimenteer te veel! Dat leidt regelmatig tot heerlijke creaties. En die schotel ik mijn gasten en jullie als lezers van mijn blog natuurlijk voor. Wat zouden jullie moeten met een misbaksel?

Maak waar gehakt wordt, vallen spaanders. Ook in mijn keuken. 

Bakblunder

Mijn laatste bakblunder dateert van nog niet zo lang geleden. Al vele tientallen malen heb ik saucijzenbroodjes gebakken. Wat kan er dan nog misgaan?, zou je denken. Nou, ik presteerde het toch... 

De vulling van mijn broodjes was een instantaan succes. Ik gebruikte mals en mager kalfsgehakt van mijn slager en maakte dat op smaak met kruiden en worcestersaus. Zo had ik het gehakt al vaker gemaakt. Maar deze keer voegde ik pistachenootjes toe, die ik voor een deel grof hakte en voor een deel gewoon heel liet. In één woord: top!

Maar helaas, ik ging over die top... Ik dacht slim te zijn door mijn broodjes aan de buitenkant ook te garneren met gehakte pistachenootjes. Trots maakte ik een foto mijn saucijzenbroodjes vlak voordat ze de oven in gingen.

Overdaad schaadt

De broodjes rezen prachtig in de oven en langzaam maar zeker kleurden ze goudbruin. Tot zover de victorie... 

Want mijn prachtig groene pistachenootjes bleken niet zo mooi groen te blijven tijdens het bakken. Zelfs niet goudbruin. Donkerbruin tot zwart was een betere beschrijving van hun uiterlijk. Na twintig minuten stond mijn bakblunder onomstotelijk vast! "Té is nooit goed!", zei mijn oma al. Geen triomfantelijke vervolgfoto dus.

Natuurlijk hebben we ons de saucijzenbroodjes toch goed laten smaken. We krabden de nootjes er gewoon af. 

Overigens waren vijftien saucijzenbroodjes veel te veel voor ons tweetjes. Maar daar wisten we wel raad mee: de volgende dag zouden we de restjes opnieuw opwarmen. 

Heerlijke koude saucijzenbroodjes

Zover kwam het echter niet. Want ik kon het snoepen niet laten. Al voor het ontbijt lagen de broodjes naar me te lonken in de koelkast. Even één hapje dan? Jammie! De boterhammen ging weer terug in de kast en de - koude - saucijzenbroodjes verhuisden naar de ontbijttafel. Opwarmen zat er niet meer in!

Picknick-saucijzenbroodjes

En zo ontstond het idee om ze de volgende keer te bakken - uiteraard zonder garnering van pistachenootjes - voor een picknick. Daar heb je immers speciaal hapjes voor nodig die koud het allerlekkerst zijn! Ze bleken een groot succes! 

Dus. Wat bak jij voor je volgende picknick?

Hoe bak je zelf kalfssaucijzenbroodjes met pistachenootjes?

Ingrediënten voor 15 saucijzenbroodjes:

Voor het gehakt:

• 500 gram kalfsgehakt
• 1 ons ongezouten gepelde pistachenootjes
• 1 ei
• ±10 eetlepels paneermeel
• 2 theelepels worcestersaus
• 1,5 theelepel gedroogde marjolein
• 1,5 theelepel gedroogde tijm
• 1 eetlepel extra vergine olijfolie
• zout en versgemalen zwarte peper

Voor de saucijzenbroodjes:

• 15 plakjes diepvriesbladerdeeg 
• een handje bloem voor het bestrooien van het werkvlak
• 1 extra ei
• margarine of boter voor het invetten van de bakplaat

Bereiding:

1. Leg de plakjes bladerdeeg naast elkaar op het aanrecht en laat ze even ontdooien. Verwarm de oven voor tot 225°C (conventionele oven met boven- en onderwarmte).
2. Hak een deel van de pistachenootjes grof en laat een deel heel.
3. Vermeng alle ingrediënten vanaf het gehakt tot en met de zwarte peper. Maak een piepklein hamburgertje van het gehakt en bak dit even in een koekenpan met anti-aanbaklaag. Proef en voeg eventueel nog wat zout en/of peper toe aan de rest van het gehakt.
4. Verdeel het gehakt in 15 porties. Rol van elke portie een worstje, dat iets korter is dan een plakje bladerdeeg.
5. Leg op elk plakje bladerdeeg een rolletje gehakt.
6. Klop het extra ei los in een kopje en bestrijk de randen van het deeg met wat ei. Vouw de saucijzenbroodjes dicht en druk de naden goed aan. Snijd de randen mooi recht met behulp van een deegsnijder of een pizzaroller.
7. Vet een bakplaat in met margarine of boter en leg de saucijzenbroodjes erop met behoorlijk wat tussenruimte. Bestrijk de broodjes met het resterende ei.
8. Bak de saucijzenbroodjes in 25 minuten goudbruin en gaar. Draai de oven eventueel de laatste vijf minuten wat lager, als de broodjes te donker dreigen te worden.

Tips:

1. Je kunt deze saucijzenbroodjes de dag voor je picknick al maken. Wil je je broodjes warm eten, dan is opwarmen een optie: 10 à 15 minuten op 150°C.
2. Ook leuk: snijd je broodjes voor het serveren in 2 of 3 stukken. Leg ze op een mooie schaal en serveer de saucijzenbroodjes als hapje!
3. In het laatste geval kun je ook overwegen 2 of 4 lange saucijzenbroden te bakken. Dan heb je bij het serveren minder ‘kontjes’. 
4. Meer hartige picknick-ideetjes? Erg lekker zijn mijn recepten voor dinerbroodjes met kruidenomelet en krokant gebakken Zeeuws spek, koude kipfiletreepjes met citroen en tijm, hartige scones met zongedroogde tomaten en basilicum, belegd met mozzarella en de speltboterhammetjes met bresaola en truffelmayonaise! De foto's staan hieronder om je vast lekker te maken...

Ensalada rusa con atún: geen Russische maar een Spaanse aardappelsalade met tonijn

Laat ik het maar meteen bij het begin opbiechten: deze blog is heel anders geworden dan ik me had voorgesteld. Je bent dus gewaarschuwd en je kunt er nu nog tussenuit piepen. 

Maar dan mis je wel een verschrikkelijk lekker op-en-top Spaans taparecept. Of is het toch een Russisch recept, of...

Ensalada rusa: misschien wel de meest gewilde Spaanse tapa

Hij is immens populair in Spanje en Zuid-Amerika: de ensalada rusa. Je kent hem nog niet? Letterlijk betekent dat: Russische salade. Tja, daar schiet je natuurlijk niets mee op.

Laat ik dit slaatje dus maar eerst eens omschrijven. De basis-ensalada rusa is een mengsel van piepkleine blokjes aardappel en wortel, erwtjes en mayonaise. Maar er kan nog veel meer doorheen: rundvlees, kip, garnalen, tonijn, uitjes, ei, verse kruiden, etc. Komt je dat niet een beetje bekend voor?

Huzarensalade, Russisch ei, Limburgse koude schotel? Die Nederlandse snackbar- en buffettoppers lijken er verdacht veel op! Maar vanwaar die Babylonische spraakverwarring?

Is de salade nu Spaans, oer-Hollands, Russisch, afkomstig van de huzaren of misschien wel van geen van allen?

De geschiedenis van de ensalada rusa

Ik was geïntrigeerd door deze vraag en dook de archieven in! Ik speurde het internet af en keerde mijn (lijvige) kookboekenkast binnenstebuiten. Maar hoe meer ik las, hoe meer ik wegzakte in een moeras van vage theorieën en anekdotes.

Eerst was daar het verhaal over een Belgische kok in een Russisch restaurant, die de salade bedacht zou hebben.

Vervolgens doken er uit een andere hoek huzaren (Hongaarse strijders) op, die om onzichtbaar te blijven voor vijandige troepen liever geen vuur (lees: rook) stookten en dus koude van huis meegenomen ingrediënten mengden tot de salade die naar hun vernoemd zou zijn.

Ook bleken er Franse chefs te zijn geweest, die hun zelfbedachte salades "à la Russe" noemden, gewoon omdat dat wel interessant klonk.

En wat te denken van de gastvrije Duitse huismoeders, die de aardappelsalade maakten voor ingekwartierde Russische kozakken omdat de ingrediënten hun als typisch Russisch voorkwamen?

Weer anderen noemen de salade in kwestie een Italiaanse salade. Hetgeen al helemaal niet verklaart waarom de salade juist zo populair is geworden in Spanje en Zuid-Amerika...

Ik had het me anders voorgesteld toen ik aan dit blog begon, maar ik ben er nog niet uit, uit dat culinair-historische moeras vol salade-claimende nationaliteiten...

Mijn versie van de ensalada rusa

Om mezelf een beetje op te fleuren maakte ik ten langen leste nog maar een  keer mijn versie van de ensalada rusa. Met tonijn deze keer, en extra virgen olijfolie van Spaanse komaf, een Italiaanse citroen en Nederlandse mayonaise die de maker "Belze majoneis" noemt. En wat Hongaars paprikapoeder, wat die huzaren dan wel weer goed zou hebben gesmaakt!

Welke nationaliteit je wil toekennen aan deze salade, het maakt mij ondertussen niet meer uit.
Er is maar één ding echt belangrijk: hij smaakt absoluut fantastisch / fantástico / fantastique / nagy / большой !

Hoe maak je zelf de lekkerste ensalada rusa con atún?

Ingrediënten voor een tapa, een voorgerecht voor 8 à 10 personen of een maaltijdsalade voor 3 à 4 personen:

• 1 kg vastkokende aardappels (ik gebruikte Nicola-aardappels)
• 400 gram wortels (ongeschild gewicht; je moet ongeveer 300 gram overhouden)
• 250 gram kleine erwtjes (vers of diepvries)
• zout
• 2 blikjes tonijn (stukjes in zonnebloemolie; uitgelekt)
• 1 niet te grote rode ui
• een bosje platte peterselie
• een klein bosje bieslook
• het sap van ±1 citroen
• 5 eetlepels Spaanse extra virgen olijfolie + eventueel 1 eetlepel extra voor de garnering
• 5 volle eetlepels kwaliteitsmayonaise (ik gebruikte Tons Belze majoneis; gebruik geen fritessaus, halvanaise of yogonaise)
• 4 volle eetlepels geklopte slagroom (ongezoet)
• 2 à 3 eetlepels poedersuiker (afhankelijk van de zoetheid van je mayonaise)
• 2 à 3 theelepels mild paprikapoeder
• 1 kleine theelepel pikant paprikapoeder
• versgemalen zwarte peper

Bereiding:

1. Schil de aardappels en de wortels. 
2. Snijd de aardappels en de worteltjes in piepkleine blokjes (zie foto's).
3. Kook de aardappelblokjes net gaar in wat gezouten water. Doe hetzelfde met de worteltjes en de erwtjes; alle groenten gaan in aparte pannen aangezien de kooktijden verschillend zijn. Proeven is de beste manier om te testen of de groenten klaar zijn. Spoel de wortelblokjes en de erwtjes na het koken af met koud water, zodat het kookproces gestopt wordt. De erwtjes blijven door het afspoelen ook mooi heldergroen!
4. Laat de aardappelblokjes afkoelen in een ruime schaal, zodat ze niet doorgaren.
5. Laat de tonijn uitlekken en prak het visvlees fijn.
6. Snipper de ui zeer fijn.
7. Hak de peterselie fijn en snijd kleine ringetjes van de bieslook.
8. Roer een sausje van alle ingrediënten vanaf de ui tot en met de peper. 
9. Voeg de tonijn, de worteltjes en de erwtjes toe aan de afgekoelde aardappelblokjes. Houd hierbij wat groenten en aardappels achter voor de garnering.
10. Schep het sausje door de salade. 
11. Proef en voeg eventueel nog een beetje van een of meer van de smaakmakers toe.

Tips:

1. Het achterhouden van wat groenten (en eventueel ook een paar mooie blaadjes verse kruiden) voor de garnering is een echte koks- en foodbloggerstruc! Zo oogt je gerecht altijd heerlijk vers en sprankelend! 
2. Veel mensen koken hun aardappels en wortels in zijn geheel en snijden er dan blokjes van. Mijn bereidingswijze zorgt voor een veel egalere garing en dat proef je echt!
3. Serveer je je ensalada rusa con atún als voorgerecht? Vorm er dan mooie rondjes van met behulp van een bakring! Maak het gerecht, zoals te zien is op de foto, af met de achtergehouden groenten, aardappels en kruiden. Sprenkel her en der wat olijfolie op de borden. Geef er eventueel versgesneden (desem)stokbrood en zoute roomboter bij.
4. Een tapa serveer je natuurlijk in rustieke tapaschaaltjes.
5. Ook leuk: maak een grote schaal vol met met ensalada rusa belegde (en eventueel gegrilde) sneetjes stokbrood. 
6. Voor een hippe tapaborrel kun je je ensalada ook verdelen over kleine glaasjes!

Spaanse tortilla de patatas met chorizo en paprika

Laat ik vandaag beginnen met een vraag:

Welke vulling gaat er in de allerlekkerste Spaanse tortilla?

a)  aardappels

b)  gebakken uitjes

c)  paprika

d)  chorizo

Als je goed kijkt, geeft de foto het antwoord al weg...
Maar lees toch maar verder. Want dit recept wil je niet missen!

Tortilla de patatas, tortilla de papas, tortilla española

Misschien heb je hem weleens gegeten in een tapasrestaurant: een Spaanse tortilla. Voor de niet-ingewijden: dat is een dikke omelet gevuld met (o.a.) aardappels. Erg lekker!

In Spanje wordt de traditionele aardappeltortilla 'tortilla de patatas' of 'tortilla española' (Spaanse omelet) genoemd. In Zuid-Amerika kennen ze hetzelfde gerecht ook, maar daar heet het 'tortilla de papas'. Gewoon omdat het woord voor aardappels daar 'papas' is. 

Vind jij het woord 'tortilla' een beetje lijken op ons woord 'taart'? Slim! Beide woorden hebben inderdaad dezelfde oorsprong. Sterker nog: een 'tortilla' is letterlijk een kleine 'torta', een taartje dus!

Tegenwoordig wordt 'tortilla' niet meer in de betekenis van 'taartje' gebruikt; althans niet voor zover mij bekend. Onder een 'tortilla' verstaan de Spanjaarden nu een omelet. Noot: in Zuid-Amerika wordt het woord ook gebezigd voor de dunne maïs- of tarwepannenkoek, die we nu ook wel 'wrap' noemen. Dat is een heel ander soort gerecht dus.

De allereerste tortilla de patatas

De tortilla de patatas is tegenwoordig enorm in de mode. Hij is hip en trendy. Elk zichzelf respecterend tapasrestaurant heeft hem op de kaart staan. Maar dat wil niet zeggen dat het ook om een nieuw, jong recept gaat. De Spanjaarden kennen een lange traditie waar het de tortilla de patatas betreft! 

Zijn grote populariteit heeft het gerecht van oorsprong te danken aan het feit dat de basisingrediënten, eieren en aardappels, de laatste paar eeuwen bijna altijd voorradig waren in de Spaanse keukens. En ze waren goedkoop! 

Wanneer de eerste tortilla de patatas precies het levenslicht zag is niet echt bekend. Maar natuurlijk doen er in Spanje wel een paar sappige verhalen de ronde over de geboorte van het geliefde recept. 

Een Spaanse generaal met honger

Het smeuïgste verhaal stamt uit 1835. Er werd in die tijd een burgeroorlog gevoerd in Spanje.

Tijdens het beleg van Bilbao klopte een hongerige generaal - met de voor ons onuitspreekbare naam Zumalacárregui; generaal Z. dus - aan bij een afgelegen boerderij. Met veel bombarie eiste hij dat er een voedzame maaltijd op de plank kwam.

De angstige boerin checkte haar voorraad. Helaas was het enige dat ze in huis had een aardappel, een ui en een paar eieren.

Maar ze was inventief. Met de schamele ingrediënten bakte ze een luchtige gevulde omelet. De tortilla de patatas was geboren!

En generaal Z.? Die vond hem zo lekker, dat hij zijn legerkoks daarna opdroeg de omelet nog veel vaker op tafel te zetten!

Wat zijn de basisingrediënten van een tortilla de patatas?

In die allereerste tortilla zouden dus eieren, een aardappel en een ui hebben gezeten. Voor de Spanjaarden zijn dit dan ook de traditionele ingrediënten, al zijn er koks die de ui liever weglaten uit het recept. 

Om een klassieke tortilla te maken worden eerst aardappels in schijfjes of blokjes gesneden. Die worden samen met wat ui zachtjes gegaard in een ruime hoeveelheid olijfolie. Daarna wordt het overgrote deel van de olie verwijderd. De aardappels worden toegevoegd aan een paar geklutste eieren en van het geheel wordt in een koekenpan een dikke, ronde omelet gemaakt, die aan twee kanten wordt gebakken totdat hij goudbruin en gaar is.

Modernere tortillas met meer ingrediënten

Veel restaurants serveren nog steeds de aloude klassieker. En die is echt verschrikkelijk lekker. Een echte aanrader!

Maar steeds meer zie je varianten op de menukaarten verschijnen. Daarbij gaat het met name om variatie in de vulling. Naast de aardappels (die er wel altijd in zitten) en de uien (soms, niet altijd) gaan er vaker ook hamblokjes, spekjes, groene asperges, peterselie, knoflook, kaas, maïs, kip, etc. doorheen.

Maar de allerlekkerste variant maak ik zelf. Tja, dat vinden ze hier in huis nou eenmaal... 😉

En nu volgt dus eindelijk het antwoord op de vraag uit de inleiding: alle antwoorden zijn goed, mits je ze echt allemaal tegelijk kiest!!

In de allerlekkerste tortilla zitten zowel aardappels als uien als paprikablokjes als chorizo!

Makkelijke bereidingsmethoden voor tortillas

Veel koks experimenteren tegenwoordig ook met de bereidingswijze van de tortilla. Niet elke tortilla wordt nog traditiegetrouw in een koekenpan gebakken, of maar gedeeltelijk.

Tortilla de patatas onder de grill

Zeker als je een grote tortilla wilt bakken - bijvoorbeeld voor een uitgebreide tapasborrel voor veel personen - is het omdraaien van de tortilla in de pan een zware klus (je keert een tortilla normaal gesproken met behulp van een plat deksel of twee borden). 

Praktisch ingestelde koks bakken zo'n grote tortilla daarom in een ovenbestendige koekenpan. Ze draaien hem niet om als de onderkant goudbruin (en de omelet bijna gaar) is, maar ze plaatsen hem met pan en al onder een hete grill; zo wordt ook de bovenkant mooi gebakken.

Tortilla de patatas uit de oven

Heb jij zo'n pan en een grote oven waar die in past? Ik niet! Toch bak ik regelmatig grote tortillas. Hoe ik dat doe? Supermakkelijk: ik bak mijn tortillas altijd in een ovenschaal in mijn kleine oven!

Hoe maak je de vulling voor een tortilla de patatas?

Mijn koekenpan (of hapjespan; die is ook heel handig hiervoor) blijft niet helemaal ongebruikt in de kast staan. Daarin bak ik eerst mijn aardappels, uien, paprikablokjes en chorizo. Olijfolie, knoflook en verschillende soorten paprikapoeder maken de vulling helemaal af. Lees het volledige recept hieronder voor een stap-voor-stap uitleg.

De tortilla de patatas afbakken in de oven

Pas daarna tover ik mijn ovenschaal tevoorschijn. Even invetten, vulling erin, geklutste eieren eroverheen en de schaal mag de oven in. Het volgende halfuur heb ik er geen omkijken naar; de oven doet al het werk! Kan ik me mooi bezighouden met nog meer tapas!

Mooie blokjes tortilla de patatas

De tortilla is klaar als hij helemaal gaar is. Hij is dan prachtig gerezen. Als je er met een vork op drukt of in prikt, voelt hij stevig en niet meer vochtig aan. Door het uitgesmolten vet van de chorizo, dat bovenop komt drijven, is ook de bovenkant van mijn tortilla lekker bruin en krokant geworden! 

Ik laat mijn tortilla het liefst een kwartiertje afkoelen voordat ik hem in blokjes snijd - gewoon in de ovenschaal; storten is niet nodig - en serveer. Lauwwarm vinden wij hem het allerlekkerst, maar warm of helemaal koud kan ook. Een ideale tapa dus om ruim voor je tapasparty al te maken!

Buen provecho, smakelijk eten!

Hoe maak je zelf een Spaanse tortilla de patatas met chorizo en paprika?

Ingrediënten:

• 1/2 kilo vastkokende aardappels (ik vind Nicola-aardappels erg lekker in tortilla)
• 1 grote ui
• Spaanse extra virgen olijfolie
• 2 ons chorizo aan één stuk
• 1/2 groene paprika
• 1/2 rode paprika
• 1 teentje knoflook
• 1,5 theelepel mild paprikapoeder
• 1/4 theelepel pikant paprikapoeder
• 1/4 theelepel pimentón (Spaans gerookt paprikapoeder)
• 6 eieren
• zout en versgemalen zwarte peper

Bereiding:

1. Verwarm de oven voor tot 175°C.
2. Schil de aardappels en snijd ze in dobbelsteentjes. Snipper de ui grof.
3. Verhit een paar eetlepels olijfolie in een grote koekenpan (liefst met anti-aanbaklaag) en bak hierin de aardappels lichtbruin en halfgaar. Schep ze af en toe om.
4. Voeg na ongeveer 10 minuten de uiensnippers toe en fruit ze zachtjes mee.
5. Ondertussen heb je de tijd om de chorizo en de paprika's ook in kleine blokjes te snijden. Hak tevens de knoflook fijn.
6. Schep de worst, de knoflook en de paprikablokjes bij het aardappelmengsel zo gauw de aardappels gaar zijn. De volgende vijf minuten zal de worst zachtjes uitsmelten en een deel van zijn heerlijke smaakmakers afgeven aan met name de aardappels. Voeg voor nog meer smaak de drie soorten paprikapoeder toe.
7. Proef het mengsel en beslis hoeveel zout en zwarte peper je nog nodig acht om het geheel af te maken. Maak de omeletvulling niet te zout; beter is het om nog wat zout toe te voegen aan de eieren, die je vervolgens goed gaat loskloppen in een kom.
8. Vet een vierkante of rechthoekige ovenschaal licht in met olijfolie. Laat het aardappelmengsel even uitlekken in een vergiet. Zo wordt de vulling niet te vet.
9. Doe het aardappelmengsel vervolgens over in de ovenschaal en schenk de geklutste eieren eroverheen.
10. Plaats de schaal in de oven en bak de tortilla totdat de eieren licht gesouffleerd en nét gestold zijn. Dat duurt een dik halfuur. Druk even licht op het gerecht om de gaarheid te testen. De omelet moet stevig aanvoelen. Je kunt ook met een vork in het middel prikken om te zien of de eieren gaar zijn. Het uitgesmolten vet van de chorizo heeft ervoor gezorgd dat de bovenkant nu ook lekker krokant is. Verwijder eventueel overtollig worstvet met een stukje keukenpapier. 
11. Laat de tortilla een kwartier afkoelen en snijd hem vervolgens in blokjes. Dat kan gewoon in de ovenschaal; je hoeft de tortilla niet eerst te storten.
12. Leg de blokjes tortilla op een mooi bord of in tapaschaaltjes en serveer. Geniet van je heerlijke tapa!

Ben je geïnteresseerd in nog meer taparecepten? Volg dan de link 'tapas'. Ik zal je hieronder alvast wat tips geven!

Spaanse gehaktballetjes met sherry en pimentón

Gemarineerde garnalen

Mini-kipschnitzels met tapenade met pijnboompitten

Pikant gemarineerde olijven

Kruidige krieltjes met een komijn-knoflookmayonaise